W związku z nowym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego firmy, które delegują pracowników poza granice kraju, a które zostały zobowiązane do dopłacania składek ZUS, mogą domagać się wznowienia swoich spraw. Mogą także żądać zwrotu nadpłaconych składek. Wyrok dotyczy rozporządzenia ministra pracy z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a dokładnie błędnie interpretowanego przez ZUS § 2 ust. 1 pkt 16 tj. dotyczącego oskładkowania pensji pracowników delegowanych za granicę. Dotychczas ZUS uznawał, że podstawą do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za takiego pracownika było przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej. W ten sposób pobierane składki były zbyt wysokie, a w konsekwencji, zdaniem TK, naruszone zostało prawo własności.
Treść przepisu ww rozporządzenia:
§ 2. 1. Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: (..)
16) część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy – w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, (..)